รัญจวน อินทรกำแหง จากเหรียญตรามาสู่ธุลีดินอย่างสง่าสงบงาม

ชั่งใจอยู่นานโขทีเดียว

จะเปิดพื้นที่บล็อกจิตวิวัฒน์สู่สาธารณะอย่างไร?

แรกเริ่มเดิมที เรามองบล็อกด้วยความรู้สึกว่า เป็นของเล่นทางเทคโนโลยีใหม่อีกชิ้นหนึ่งเท่านั้น กระทั่งพื้นที่สาธารณะอย่างเว็บบอร์ดเราก็ยังคิดว่า ตราบที่ไม่มีเวลาจะดูแลให้เกิดชุมชนได้ ก็อย่าเพิ่งไปเปิดช่องทางแห่งความไม่รับผิดชอบเพิ่มอีกทางเลยจะดีกว่า

แต่ครั้นถูกทักถามบ่อยเข้า ทั้งมีเหตุให้มองเห็นการขยายตัวของเครือข่ายจิตอาสา คนรุ่นใหม่เหล่านี้ใช้อินเทอร์เน็ตเป็นเครื่องมือสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพที่สุด ในเจเนอเรชันของตน อย่ากระนั้นเลย องคุลีมาลเคยคิดผิดทำผิดก็กลับตัวกลับใจได้ ถั่วงอกรู้พลั้งก็ย่อมมีสิทธิ์เปิดบล็อกน้อมรับพรชัยจากทุกสารทิศได้ แม้จะช้าไปหน่อยก็ตามที

คำถามน่าสนใจก็คือ - ใครจะร่วมสังฆกรรมเขียนบล็อกด้วย?

จิตใต้สำนึกของเราตอบอย่างไม่ลังเล - ยังตอบไม่ได้

คำถามถัดมา – เขียนอะไรมั่ง?

ตาคู่งามของเราเหลือบขึ้นไปคุยกับท้องฟ้าหน่อยหนึ่ง - ก็ยังตอบไม่ได้อยู่ดี

หัวคิ้วเริ่มปรึกษากัน ก่อนเอ่ยถามอีกข้อ – จิตวิวัฒน์แล้วหรือยัง?

ตอบอย่างจริงใจ - ให้คำตอบของคำถามทั้งหมดทั้งนั้นอยู่ในมือของกาลเวลาเถิด