มนุษย์จำเป็นต้องมีจิตขนาดใหญ่
เพื่อที่จะบรรจุความเมตตา ความกรุณา
อันไม่มีที่ประมาณไว้ได้
จะเขียน จะเขียน และจะเขียนมาหลายวันแล้ว
ทำตัวร่อนเร่มาหลายวัน สงสัยจิตเร่ร่อนจะมาเข้าสิง (ฮ่า)
กลุ่มจิตวิวัฒน์เพิ่งประชุมเมื่อวันจันทร์ที่ ๒๐ มีนาคม ที่ผ่านมา
คราวนี้ย้ายที่ประชุมจากมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติไปที่มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา
ปรกติประชุมทุกวันจันทร์แรกของเดือน แต่ช่วงนี้เปลี่ยนเป็นจันทร์ที่สามของเดือน เหตุเพราะสมาชิกหลายท่านติดภารกิจ ต้องร่วมประชุมกับคณะกรรมการอิสระเพื่อความสมานฉันท์แห่งชาติ (กอส.)
ประกอบกับทางมหิดลกำลังพยายามผลักดันโครงการจิตตปัญญาศึกษา Contemplative Education ซึ่งมีหนุ่มสาววัยฉกรรจ์ - อ. ดร. จารุพรรณ กุลดิลก และ อ. ดร. สรยุทธ รัตนพจนารถ - สมาชิกกลุ่มจิตวิวัฒน์ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญ
จิตตปัญญาศึกษา
: การเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ
: การศึกษาเพื่อก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวผู้เรียน
และนิยามอื่นอันหลากหลาย
เป็นหัวข้อที่กลุ่มจิตวิวัฒน์ให้ความสนใจมาโดยตลอด
อย่างน้อย ก็ด้วยความหวังว่า การศึกษา - ทั้งในและนอกระบบ - เป็นช่องทางหนึ่ง ที่จะก่อให้เกิดกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่นำพามนุษย์ไปสู่จิตใหญ่
ความพยายามนี้จะนำพาเราไปสู่พื้นที่ผจญภัยแบบใหม่อย่างไร?
ปัจจุบันสะบัดหน้าใส่เราพรืดใหญ่
"ไปถามอนาคตโน่นไป๊" เธอสะบิ้งตอบ
แสดงความคิดเห็น